Κάλαντα Λαζάρου ...

Γεια σας ...

Σάββατο του Λαζάρου σήμερα

και εγώ συνεχίζω τις βόλτες μου στην θάλασσα.

Το Σάββατο του Λαζάρου (το Σάββατο πριν από την Κυριακή των Βαΐων) τα παιδιά γυρίζουν τα σπίτια και τραγουδούν τα ειδικά κάλαντα (Λαζαρικά) σε διάφορες παραλλαγές, που εξιστορούν την «εκ νεκρών έγερση» του Λαζάρου. Τελειώνοντας το τραγούδι τους τα Λαζαράκια, όπως αποκαλούνται οι καλαντιστές της ημέρας, συνεχίζουν με ευχετικούς και επαινετικούς στίχους για το σπίτι και δέχονται ως φιλοδώρημα αυγά που τα τοποθετούν σ’ ένα στολισμένο καλαθάκι (σε κάποιες περιοχές φρούτα ή χρήματα). Τον Λάζαρο τραγουδούν κυρίως κορίτσια σχολικής ηλικίας, τα οποία αποκαλούνται λαζαρίνες, λαζαρίτσες, λαζαρούδισσες κ.α. Γενικότερα, το Σάββατο του Λαζάρου λαμβάνει χαρούμενο χαρακτήρα, καθώς η έγερση του Λαζάρου προαναγγέλλει την Ανάσταση του Χριστού.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.

Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.

Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που 'ν' το στόμα μου πικρό φαρμάκι.

Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
Που 'ν' το στόμα μου, σαν περιβόλι.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη,
σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.

Γράψε Θόδωρε και συ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.

Το κοφνάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.

Βάγια, Βάγια και Βαγιώ.
τρώνε ψάρι και κολιό.
Και την άλλη Κυριακή,
τρώνε το ψητό τ’ αρνί.

#######

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια
Ήρθε κι ο Χριστός να πούμε τ’ Άγια

Ήρθε ο Χριστός απ’ την Καισαρία
Εκεί έβρισκε Μάρθα και Μαρία

Μάρθα, που ’ναι ο Λάζαρος ο αδερφός σας
φίλος του Χριστού και ιδικός μας;

Λένε αφέντη μου, που είναι απεθαμένος
Και με τους νεκρούς ανταμωμένους.

Ας υπάγουμε να τον ιδούμε
και στον τάφο του να λυπηθούμε.

Λέγε Λάζαρε, τι είδες στον Κάτω Κόσμο που επήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.

Όσα φύλλα έχει ο κίσσαρας και η πόλη παραθύρια
Τόσα καλά να δώσει ο Θεός εδώ που τραγουδούμε
και τη Λαμπρή, την Πασχαλιά καλόκαρδοι να βρούμε.

#####

Αν είναι με το θέλημα
και με τον ορισμό σας,
Λαζάρου την Ανάσταση
να πω στ’ αρχοντικό σας.

Έβγατε παρακαλούμε,
για να σας διηγηθούμε,
για να μάθετε τι εγίνη,
σήμερα στην Παλαιστίνη.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός,
ο επουράνιος Θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία,
Μάρθα κλαίει και Μαρία·

Λάζαρον τον αδερφό τους
τον γλυκύ και καρδιακό τους,
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την τετάρτη,
κίνησε ο Χριστός για να ’ρθη.
Και εβγήκεν κι η Μαρία
έξω από τη Βηθανία.

Και εμπρός του γόνυ κλει,
και τους πόδες του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,
δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου.

Μα κι εγώ τώρα πιστεύω,
και καλότατα εξεύρω,
ότι δύνασ’ αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.

-Λέγε, πίστευε, Μαρία
άγωμεν εις τα μνημεία.
’Κείνοι παρευθύς επήγαν
και τον τάφο του εδείξαν.

Τον τάφο να μου δείξετε
και ’γω θε να πηγαίνω.
Τραπέζι να ’τοιμάσετε,
και ’γω τον ανασταίνω.

Επήγαν και του έδειξαν
τον τάφο του Λαζάρου.
Τους είπε και εκύλισαν
τον λίθο, πούχε απάνου.

Τότε κι ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει:
-Άδη, Τάρταρε και Χάρο.
Λάζαρον θα σου τον πάρω.

Δεύρο έξω Λάζαρέ μου,
φίλε και αγαπητέ μου.

Παρευθύς από τον Άδη,
ως εξαίσιο σημάδι,
Λάζαρος απενεκρώθη,
ανεστήθη και σηκώθη.

Λάζαρος σαβανωμένος
και με το κηρί ζωσμένος.
Εκεί Μάρθα και Μαρία,
εκεί κι όλη η Βηθανία.

Μαθητές και Αποστόλοι
τότε ευρεθήκαν όλοι,
δόξα τω Θεώ φωνάζουν,
και το Λάζαρο εξετάζουν.

####

-Λάζαρε, πες μας τι είδες,
εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι,
να ξεπλύνω το φαρμάκι.
Της καρδούλας μου το λέω,
και μοιρολογώ και κλαίω.

Του χρόνου πάλι να ’ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε.
Στον οίκο σας χαρούμενοι,
τον Λάζαρο να πούμε.

Σε τούτο τ’ αρχοντόσπιτο
πέτρα να μη ραϊσει.
Και ο νοικοκύρης του σπιτιού,
χρόνια πολλά να ζήσει.

Να ζήσει χρόνια εκατό,
και να τα ξεπεράσει.

Το τραγούδι του Λαζάρου

(Παραδοσιακό Κυπριακό)

Έαρ ημίν επέφανεν, τοις πάσι το μηνύον
την του Λαζάρου έγερσιν, ξένον, φρικτόν σημείον.

Άνθη και ρόδα εύοσμα, κατάνυξις ψυχής τε,
και λέγω σας, ακροαταί, εις την χαράν να είσθε.

Ακούσατε την έγερσιν του τεταρταίου φίλου
και την χαράν, ην έλαβον αι αδελφαί εκείνου,

δια να καταλάβετε τι είναι θεία Αγάπη
και πώς ψυχή λυτρώννεται από πικρόν τον Άδην,

ως και αυτός ο Λάζαρος, όστις είχεν αγάπην
με τον Δεσπότην τον Χριστόν, πολλήν, καθαρωτάτην.

Αρχίζω την διήγησιν κι όλοι ακροασθείτε
με πόθον και με προσοχήν,για να ωφεληθήτε.

Ο Λάζαρος κατήγετο από την Βηθανίαν
και τον Χριστόν εδέχετο με περισσήν φιλίαν.

Είχεν και δύο αδελφάς, την Μάρθαν και Μαρίαν,
είχον αγάπην περισσήν και καθαράν καρδίαν.

Αυτός λοιπόν ησθένησεν ασθένειαν μεγάλην
και πυρετός τον έβαλεν, κι είχεν μεγάλην ζάλην.

Μα ο Χριστός ευρίσκετο εις μίαν άλλην πόλιν
με όχλον πολυάριθμον ομού και αποστόλοι.

Τοις μαθηταίς του έλεγεν με την βραχυλογίαν,
«σηκούτε να υπάγωμεν πάλιν στην Βηθανίαν,
ο Λάζαρος κεκοίμηται και θέλω να κινήσω,
δια να πάγω προς αυτόν και να τον εξυπνήσω.»

Οι μαθηταίς δεν εννοούν το τί ’θελεν να είπη,
ο Λάζαρος απέθανεν, κι είναι μεγάλη λύπη,
ημέρες είναι τέσσερεις, που είναι πεθαμμένος
και εις τον τάφον βρίσκεται κ’ είναι λαζαρωμένος.

Τότε λοιπὸν ξεκίνησαν να παν στην Βηθανίαν
οι αποστόλοι κι ο Χριστός και όλ’ η συνοδεία.

Η Μάρθα τους προϋπαντά με θρήνους και με γόους
και προσκυνούσα τον Χριστόν, λέγει αυτούς τους λόγους:
«Άν ήσο ώδε, Κύριε, o Λάζαρος, ο φίλος
ποτέ δεν θα απέθνησκεν το βέβαιον εκείνος.»

Κι ο Ιησούς μας ο Χριστός τότε συνεκινήθην:
«Μάρθα, Μαρία, μην κλαίτε, μόνον έχετε πίστιν
ο γαρ πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσει.»

Λεγ’ η Μαρία, «Κύριε, ξεύρω, όσ’ αν αιτήσης,
Σου τα χαρίζει ο Θεός, αν θέλης και ορίσης».
Της λέγει «που τεθήκατε τον Λάζαρον τον φίλον,
υπάγετε ουν έμπροσθεν και δείξατέ μοι εκείνον».

Και παρευθύς επρόσταξεν τούτον να ποιήσουν,
τον λίθον εκ του μνήματος να τον αποκυλίσουν.

Επάνωθεν του μνήματος εστάθην και δακρύζει.
Κι ως άνθρωπος εδάκρυσεν με ευσπλαχνίαν,
να δείξει την συμπάθειαν και την επιεικείαν,
και ως Θεός εφώναξεν μίαν φωνήν μεγάλην,
«Λάζαρε, δεύρο έξελθε», κι ηκούσθην εις τον Άδην.

Ο Άδης αναστέναξεν, έτρεμεν, εφοβείτον,
ως ήκουσεν του Ιησού την θεϊκήν φωνήν του
τον Λάζαρον απέλυσεν ευθύς και τον αφίνει
και τον βιάζει μάλιστα μήπως εκεί απομείνη.

Εξήλθεν ουν ο Λάζαρος έξω λαζαρωμένος,
κίτρινος, μαύρος και χλωμός και τεταπεινωμένος.
Επρόσταξεν κι ελύσαν του τας χείρας και τας πόδας,
και πήγεν εις τον oίκον του μονάχος...

Αρβανίτικα Κάλαντα του Λαζάρου

(περιοχής Θίσβης Βοιωτίας)

Τσιράν τσιράν γκιτόνεζα
ντιλj μόι νούσεζα ερέ
ιπι ντjάλjετe νj βε
πeρ τε βαπς νe κουκj μπογιά
τε χάι Πασχ τeμπeδά

Απόδοση στα Ελληνικά
Τσιράνι* τσιράνι γειτόνισσα
βγες καλέ νύφη μου καινούργια
και δώσε στο παιδί ένα αβγό
για να το βάψει σε κόκκινη μπογιά
να το φάει το Μεγάλο Πάσχα.

* τσιράνι=κίτρινα λουλουδάκια, με τα οποία τα παιδιά στόλιζαν τα καλαθάκια τους για να τραγουδήσουν τα κάλαντα.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Να μ΄ αγαπάς συνέχεια ...

Γεια σας...
Ο Μάρτης κάνει νάζια 
και εγώ συνεχίζω τις βόλτες μου στην θάλασσα.

Να μ' αγαπάς συνέχεια θέλω 
και γι΄αυτό γράφω σήμερα.

Απ' όταν σε συνάντησα
και μπήκες στη ζωή μου,
ένιωσα ότι ήτανε
και ο θεός μαζί μου...

Είσαι ό,τι πιο τέλειο,
έχω μόνο δικό μου,
σαν μουσικούλα τριγυρνάς
συνέχεια στο μυαλό μου..

Πράγματι όταν σε κοιτώ
τον ήλιο αντικρίζω,
κι όταν χάνω τη λάμψη σου,
κλαίω και δακρύζω...

Δεν είναι λόγια της στιγμής
και ούτε είναι ψέμα,
τη δύναμη αν είχα
θα υπέγραφα με αίμα..

Βαθειά επιθυμία μου
δεν είναι να με πιστέψεις,
είναι να είσαι δίπλα μου,
την τύχη μου να στρέψεις...

Θέλω πολύ να μ' αγαπάς,
εγώ το κάνω ήδη,
να είμαι στην καρδούλα σου
μοναδικό στολίδι...

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Κάτι θετικό ...

Γεια σας ...
Οι βόλτες στην θάλασσα συνεχίζονται ...

Ένα ανέκδοτο θέλω να σας παραθέσω σήμερα
που είναι τ' ακόλουθο:

Ένας βιομήχανος που είχε πάει ταξίδι στο εξωτερικό, παίρνει τηλέφωνο σπίτι του.
- "Τι γίνεται ρε John στο σπίτι;"
- "Τίποτα σπουδαίο κύριε. Αααα! ξέχασα. Έσπασε το βάζο πάνω στο τραπέζι!"
- "Τί; Και πώς έγινε αυτό;"
- "Να, καθώς ο σκύλος σας έπερνε φόρα, για να πηδήξει από το τον 5ο όροφο, το έριξε κάτω και το έσπασε."
- "Τί; Μα ο αγαπημένος μου σκύλος, ποτέ δεν είχε πηδήξει από το μπαλκόνι. Πώς κι έτσι;"
- "Να, είδε τη φωτιά που είχε αρπάξει το σπίτι σας και πήδηξε για να σωθεί!"
- "Τί; Το σπίτι μου πήρε φωτιά; Μα πώς έγινε αυτό;"
- "Να, βλέπετε πήρε το εργοστάσιό σας δίπλα φωτιά. Και ξέρετε τώρα πόσο εύκολα μεταδίδεται."
- "Τί; Μα πώς πήρε φωτιά;"
- "Από τα κεριά!"
- "Ποιά κεριά; Εγώ ποτέ δεν είχα κεριά"!
- "Μα, από την κηδεία της γυναίκας σας, κύριε."
- "Τί; Η αγαπημένη μου γυναικούλα; Μόνο 35 χρονών ήτανε.Πώς έγινε;"
- "Δεν άντεξε το σοκ η καημένη..."
- "Ποιό σοκ;"
- "Μα, του θανάτου του γιού σας φυσικά."
- "Τί; Του θανάτου του γιού μου; Του αγαπημένου μου γιού; Μα πώς έγινε αυτό;"
- "Να, τον πάτησε ένα αυτοκίνητο όπως έτρεχε."..
- "Ένα αμάξι; Και γιατί έτρεχε;"
- "Για να βγεί από το εξοχικό σας που γρεμιζόταν, λόγω ενός μεγάλου σεισμού. Πάντως η κόρη σας δεν γλύτωσε από αυτό το σεισμό."
- "Αχ! Κανένα θετικό νέο δεν έχεις να μου πείς."
- "Θετικό; Δύσκολα πράγματα ζητάτε κύριε. Α! ναι. Θυμάστε κάτι εξετάσεις για AIDS που είχατε κάνει πριν φύγετε;"
- "Ναι, τι έγινε;"
- "Θετικές βγήκαν."

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Η πιο όμορφη ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Μάρτη συνεχίζονται με όμορφες βόλτες στην θάλασσα.

Μια συζήτηση έχω με την τριανταφυλλιά μου
και σας την παραθέτω:

- Θα ήθελα να σε ρωτήσω τόσα πολλά.

- Ρώτα με ότι θέλεις.

- Μπορεί κάποιος ν’ σ’ αγαπήσει περισσότερο από μένα;

- Δεν ξέρω πόσο μεγάλη είναι η αγάπη σου.

- Δε σε φροντίζω καθημερινά;

- Με φροντίζεις αλλά έτσι πρέπει να κάνεις.

- Γιατί πρέπει έτσι να κάνω;

- Είμαι απλά μια τριανταφυλλιά που δε μπορώ να κάνω τίποτα μονή μου

- Μπορείς να κάνεις τόσα πολλά αλλά δε το ξέρεις.

- Τι μπορώ να κάνω;

- Μπορείς να με κάνεις τη μια στιγμή ευτυχισμένη και την άλλη δυστυχισμένη.

- Πως μπορώ να το κάνω αυτό;

- Όταν εσύ είσαι ανθισμένη και χαίρεσαι τον ήλιο και τις φροντίδες μου είμαι ευτυχσμένη. Όταν στέκεσαι μόνο εκεί χωρίς να χαμογελάς με τα φύλλα σου είμαι δυστυχισμένη.

- Δεν θέλω να είσαι δυστυχισμένη. Από εδώ και πέρα θα χαμογελάω στον ήλιο και θα χαίρομαι τις φροντίδες σου για να είσαι ευτυχισμένη.

- Πωπω τι καλή που είσαι. Η πιο όμορφη τριανταφυλλιά που έχω δει.

Πως σας φαίνεται;

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Να 'τανε το 21 ...

Γεια σας ...

Η βόλτα σήμερα στην θάλασσα έγινε μετά την παρέλαση

για την 25η Μαρτίου 1821.

Η Μαρκέλλα μου σήμερα παρέλασε για τελευταία φορά για το δημοτικό 

και θέλω να της αφιερώσω το αγαπημένο μου τραγούδι της ημέρας.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ..

Γεια σας ...

Προπαραμονή της 25ης Μαρτίου

και η θάλασσα μαγική και σήμερα.

Σήμερα έχουμε τη γιορτή της Μαρκέλλας για την 25η Μαρτίου

μα γι' αυτό θα σας ενημερώσω σε επόμενη ανάρτηση.

Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα ποιήμα

που λίγες μέρες πριν έμαθα με τίτλο:

Σήμερα έχω μια χαρά ...

Σήμερα έχω μια χαρά!

ήρθε κι εμένα η σειρά

να γίνω τσολιαδάκι.

Για της Πατρίδας τη γιορτή

Να η φουστανέλα η λευκή,

το κόκκινο φεσάκι!

Λεβέντικα θα περπατώ

με τι καμάρι θα κρατώ

τη γαλανή σημαία.

Και τα χεράκια θα χτυπώ

για σε που τόσο αγαπώ,

Πατρίδα μου ωραία!

Πως σας φαίνεται;

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Η Πορτοκαλένια ...

Γεια σας ...
Ο Μάρτης ο γδάρτης συνεχίζεται με βόλτες στην θάλασσα.

Με την πορτοκαλένια του  Οδυσσέα Ελύτη
συνεχίζω σήμερα.

Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου
που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,
σιγά-σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!

Έτσι καθώς γλαυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί,
έτσι καθώς αγγίξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα,
έτσι καθώς αστραψανε χελιδονοουρές,
σάστησαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές,
σάστησαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια,
κι όλα μαζί συνάχτηκάν κι όλα μαζί την είδαν,
κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια!
Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός, μεθάει ο κόσμος όλος,
όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει.
Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια,
τη λέει ο χτύπος του νερού μες στις χρυσοστιγμές,
τη λέει κ' η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι:

-Σήκω μικρή, μικρή, μικρή πορτοκαλένια!
Oπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει.
Μήτε σε ξέρει ο γελαστός θεός,
που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά
γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό ανέμους!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Θαλασσά μου εσύ ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Μάρτη συνεχίζονται
μαζί και με μένα που συνεχίζω τις βόλτες μου στην θάλασσα.

Σήμερα θα σας μιλήσω με στίχους για μια μεγάλη αγάπη.
Αυτή είναι η θάλασσα και οι στίχοι ακολουθούν:

Θάλασσα εσύ που με κάνεις ευτυχισμένη

που την καρδιά μου γαληνεύεις

νιώθεις το κάθε χτύπο της

αγγίζεις τη κάθε χορδή της,

Νιώσε τα χείλη μου

στην άμμο τ' αφήνω

και αναρωτιέμαι αν η αγάπη

νιώθει το κάθε χτύπο της.

Αν στο ακρογιάλι που λατρέυω

θα έρθει απόψε η αγάπη

για ένα μυστικό που έχω να της πω

χαμογέλασε μη φοβάσαι.

Πως σας φαίνεται;


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Η αλφαβήτα της αγάπης ...

Γεια σας ...
Οι μέρες συνεχίζονται με πολλές βόλτες στην θάλασσα.

Χρόνια πριν είχα βρεί την αλφαβήτα της αγάπης
και σας την παρουσιάζω σήμερα.

-Αγάπη μου
-Βάσανό μου
-Γλύκα μου
-Δάκρυ μου
-Ερωτά μου
-Ζωή μου
-Ηδονή μου
-Θησαυρέ μου
-Ιστορία μου
-Κουκλί μου
-Λαχτάρα μου
-Μάναρι μου
-Ναζάκι μου
-Ξενύχτι μου
-Όνειρό μου
-Παιδί μου
-Ρουμπίνι μου
-Σχέση μου
-Τρέλα μου
-Ύπαρξή μου
-Φωτιά μου
-Χάδι μου
-Ψυχή μou
-Ωμέγα μου..

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Είχα κάποτε ...

Γεια σας ...
Ευχαριστώ πολύ για τα συλυπητήρια σας
για τον θάνατο του αγαπημένου μου θείου.
Θ' απαντήσω στα σχολιά σας όταν αισθανθώ έτοιμη.
Προς το παρόν συνεχίζω τις βόλτες μου στην θάλασσα.

Ένα ποιήμα γραμμένο για κάτι που είχα και εγώ κάποτε.

Είχα κάποτε και 'γω μια τέτοια αγάπη
που της χάρισα τα πάντα στη ζωή.
Μα με άφησε μια μέρα μες στο δάκρυ
και αγάπη αλλού πήγε για να βρει.

Είχα κάποτε και 'γω ένα πιστεύω,
είχα κάποτε και 'γω ιδανικά.
Μα μου έμαθε εκείνος που αγαπούσα
ότι ζουν στα παραμύθια όλα αυτά.

Δεν αξίζει να πονάς και να δακρύζεις,
ότι αγαπάς ποτέ δεν το ορίζεις.
Δεν αξίζει να πονάς και τυρρανιέσαι,
όταν εσύ που αγαπάς δεν αγαπιέσαι.

Εδώ τελειώνει και η δική μου ιστορία
μα με σένα μένει πάντα η απορία.
Άραγε μ' αγάπησες όπως σ' αγάπησα και 'γω
ή όλα είναι μέσα στο δικό μου το μυαλό;

Όχι αγάπη μου δεν θέλω να λυπάσαι
τώρα που έφυγες και είμαι μοναχή,
θέλω μονάχα να θυμάσαι πως κάποτε
σ' αγάπησα και σ' αγαπώ πολύ!!


Πως σας φαίνεται;


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Για καλό ταξίδι ...

Γεια σας ...

Μια δύσκολη μέρα ξημέρωσε σήμερα.

Μια φωτο από την θάλασσα που λατρεύω

ίσως με ηρεμήσει λίγο.

Ο αγαπημένος μου θείος έφυγε για να συναντήσει

τη μητέρα του και γιαγιά μου.

Δε είμαι πολύ καλά μια που σε λίγο

θα τον αποχεραιτήσω και δε θα τον δω ξανά 

μόνο από φωτος και βίντεο.

Θέλω να του αφιερώσω ένα τραγούδι 

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Τυχερη είμαι ...

Γεια σας ...

Ο ήλιος ανέτειλε σήμερα

με μια βόλτα μου στην θάλασσα.

Mε ένα ποιήμα συνεχίζω και σήμερα
με τίτλο: Τυχερή είμαι ...

Μου λένε όλοι πως είμαι τυχερή

που σ' έχω στη ζωή μου

και η κάθε μου μέρα

γίνεται μοναδική.

Στην αγκαλιά όταν βρίσκομαι

αισθάνομαι την αγάπη που μου έχεις

ακούω τη καρδιά σου να χτυπάει

κια ευτυχισμένη νιώθω.

Γλυκιά η κάθε στιγμή μαζί σου

σα μια σοκολάτα που μ' αρέσει

καθημερινά να γεύομαι

και να σε σκέφτομαι.


Πως σας φαίνεται;


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Χαμόγελα ...

Γεια σας ...
Συνεχίζονται οι βόλτες στην θάλασσα με όμορφο καιρό.

Οι μέρες περνάνε και φεύγουν
χωρίς ένα χαμόγελο
γι' αυτό και έγραψα τ' ακόλουθο
με τίτλο: Χαμόγελα ...

Χαμόγελα θέλω να βλέπω

μάτια που να έχουν αυτό το κάτι

ν' αγγίζουν το συνομιλητή τους

και να τον κερδίζουν.

Καρδιές που να νοιάζονται μόνο

για την αγάπη που εκεί υπάρχει

να μη φοβούνται να το πουν

και να νιώθούν όμορφα.

Εύκολο μου είπες

Χαμογέλα εσύ

και εγώ έχω την καρδιά μου

ανοιχτή από αγάπη για σένα.

Πως σας φαίνεται;

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Αφορμή ένα γράμμα ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Μάρτη συνεχίζονται λίγο πιο ήρεμα
με βόλτες στην θάλασσα.

Ένα ποιήμα ακόμα θα σας παρουσιάσω σήμερα
με τίτλο: Αφορμή ένα γράμμα.

Γελάω με την ζωή

που ευτυχισμένη με έχει κάνει

στέλνοντας μου τον στο δρόμο

με αφορμή ένα γράμμα.

Μια ιστορία αγάπης

γραμμένη σε δύο σελίδες

με τα σ' αγαπώ, τα φιλιά

μέχρι τα νεύρα και τους τσακωμούς.

Κοιτάζοντας πίσω

τα Σ' αγαπώ τόσα πολλά

μα οι λύπες περισσότερες

χωρίς δικαιολογία να υπάρχει.

Ερωτευμένος ήσουνα μαζί μου

το έδειχνες και μου το έλεγες κάθε λεπτό

χωρίς η καρδιά σου να συμφωνεί

μ' αυτά που η ματιά σου έλεγε.

Τους ουρανούς και τ' άστρα

κάθε μέρα μου έταζες

χωρίς το λόγο σου να κρατήσεις

και μακριά μου έφυγες.


Πως σας φαίνεται;


 Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...