Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Οι δύο αγάπες μου ..

Γεια σας ...
Το κρύο ξεκίνησε και μάλλον σιγά σιγά ο χειμώνας κάνει την εμφανισή του.
Εγώ όμως δε χάνω τη βόλτα μου στην θάλασσα.


Πριν καιρό έγραψα για τις δύο αγάπες μου
και σήμερα το οπτικοποιησα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017

Μια καρδιά είχε ραγίσει ...

Γεια σας ...
Οι μέρες σιγά σιγά φτιάχνουν
και οι βόλτες στην θάλασσα συνεχίζονται.



 
Ένα παλιό ποιήμα που είχα γράψει σας παρουσιάζω σήμερα
με τίτλο: Μια καρδιά είχε ραγίσει ...
 
Τα δάκρυα μου κύλησαν
στα μαγουλά μου
εσύ μου έλεγες αντίο
και εγώ δε μπορούσα να το πιστέψω
έφευγες μακριά μου
εσύ που έλεγες πως με λάτρευες

Με μια ματιά σε ρώτησα γιατί
αλλά απάντηση δεν πήρα
έφυγες χωρίς να κοιτάξεις πίσω σου
μια καρδιά είχε ραγίσει
μια καρδιά που σε αγαπούσε πολύ.
 
Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.
 
Φιλάκια ...


Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Σε σένα ...

Γεια σας ...
Μια πανέμορφη μέρα ξημέρωσε σήμερα
και η βόλτα μου στην θάλασσα
με έκανε να θυμηθώ ...



Πριν 7 χρόνια γεννήθηκε ένας πανέμορφος άντρας 
που μου έκλεψε την καρδιά.
Ο  Αγγελός μου σήμερα γίνεται 7 χρονών
και με κάνει τόσο ευτυχισμένη κάθε μέρα.

Θέλω να του αφιερώσω το τραγούδι
που λάτρευα ν' ακούω όταν
ήμουν έγκυος σε αυτόν.



Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

Σαν σήμερα ...

Γεια σας ...
Η βροχή σήμερα ήταν καταρακτώδες 
και η βόλτα στην θάλασσα ταραχώδες.





Θέλω σήμερα σε αυτή την ανάρτηση 
να αφιερώσω στον Αγγελό μου ένα τραγούδι
μια που σαν σήμερα πριν 7 χρόνια βαφτίστηκε.


Ένα τραγούδι που ο Άγγελος το λατρεύει
και το τραγουδάει συνέχεια με την αδερφή του.


Σας ευχαριστώ  για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Λατρεύω τη βροχή ...

Γεια σας ...
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας
για την γιορτή του Αγγελού μου
από την θάλασσα που λατρεύω.





Ένα διήγημα σας παραθέτω σήμερα:


Έξω βρέχει και εμένα μου λείπεις περισσότερο από οποιαδήποτε μέρα. Έβρεχε και τότε που σε γνώρισα και δεν ήξερα πως θα γνωρίσω τον πιο γλυκό άνδρα στον κόσμο.
Πηγαίνοντας για καφέ με μια φίλη μου έπιασε ξαφνικά βροχή. Καμία από τις δυο μας δεν είχε ομπρέλα και τρέξαμε στην κοντινότερη καφετέρια. Δεν θέλαμε να βραχούμε και έπρεπε με κάποιο τρόπο να προστατευτούμε.
Όταν μπήκαμε στην καφετέρια καθήσαμε στο πρώτο τραπέζι που βρήκαμε μπροστά μας χωρίς να κοιτάξουμε πως κατά λάθος βρέξαμε έναν νεαρό. Καθώς καθίσαμε το προσέξαμε και εγώ σαν ευγενής που ήμουνα σηκώθηκα και πήγα και του ζήτησα συγνώμη.
Μου απάντησε πως δεν έγινε και κάτι σοβαρό και μου είπε το ονομά του. Τον έλεγαν Μάριο και όταν το άκουσα χαμογέλασα. Με ρώτησε το δικό μου και το βλέμμα του αναρωτιόταν γιατί χαμογέλασα. Όταν του είπα Μαρία Έλενα χαμογέλασε και αυτός. Αργότερα μου είπε πως κατάλαβε γιατί χαμογέλασα.
Στο μεταξύ η φίλη μου μου έκανε νοήματα και αναγκαστηκά γύρισα κοντά της. Αρχίσαμε να συζητάμε αλλά εγώ δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Τα μάτια του Μάριου με κοίταζαν τόσο μελαγχολικά που δεν ήξερα τι να κάνω. Είπα στην φίλη μου να πάμε στο τραπέζι του και ευτυχώς το δέχτηκε.
Σύστησα την φίλη μου αλλά αυτός δεν είχε μάτια για καμία άλλη παρά μόνο για μένα. Ευτυχώς η φίλη μου το κατάλαβε γρήγορα και έφυγε. Μείναμε μόνοι μας και αρχίσαμε να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Ήταν καθηγητής φυσικής και δίδασκε σε ένα σχολείο στα Εξάρχεια. Λάτρευε την φυσική και του έκανε εντύπωση που εγώ την σιχαινόμουν. Του εξήγησα τους λόγους και έδειξε να τους καταλαβαίνει.
Λίγο αργότερα στα καλά καθούμενα εκεί που μιλάγαμε συννέφιασε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και τον ρώτησα. Δεν μου είπε κατευθείαν απλώς μου ανέφερε πως είχε κάποια οικογενειακά προβλήματα. Δεν θέλησα να επιμείνω αλλά του εξήγησα πως δεν ήταν από περιέργεια.
Το κατάλαβε και άρχισε να μου λέει την πονεμένη του ιστορία. Η μητέρα του και ο πατέρας του είχαν χωρίσει όταν ήταν 3 ετών και αυτός έμεινε με τον παππού και την γιαγιά του. Κανένας από τους δύο δε τον ήθελε γιατί τους ήταν βάρος. Αγαπούσε πολύ την γιαγιά και τον παππού του και στεναχωρέθηκε όταν τους έχασε. Όμως του έλειπε το πατρικό και το μητρικό χάδι. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν θέλουν να τον δουν και αυτό τον στεναχωρεί.
Καθώς τα έλεγε όλα αυτά ένα δάκρυ έπεσε στο μαγουλό του. Το είδα και θέλησα να τον αγκαλιάσω για να του δείξω πως κάποιος ενδιαφερόταν γι΄αυτόν. Ήμασταν αγκαλιασμένοι πολύ ώρα. Σκεφτόμουν τι μπορώ ακόμα να ακούσω από αυτό τον άνθρωπο.
Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουσα. Μου φαινόταν αδιανόητο μια μάνα να μην ήθελε το ίδιο της το παιδί.Το κουβαλούσε τόσους μήνες στην κοιλιά της και όταν το γέννησε να μην ήθελε να το δει. Υπάρχουν τελικά μητέρες και μανάδες.
Ο Μάριος κατάλαβε πόσο με πείραξε αυτό και αφού έπαψε να με αγκαλιάζει θέλησε ν' αλλάξει και θέμα. Μου είπε για τις πλάκες που του κάνουν τα παιδιά στο σχολείο και γελούσαμε.
Δεν θυμάμαι πόση ώρα καθίσαμε στην καφετέρια αλλά όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε πονούσαν τα πόδια μας. Μου πρότεινε να κάνουμε μια βόλτα μια που είχε φτιάξει ο καιρός. Δέχτηκα αμέσως γιατί μου άρεσε η συντροφιά του.
Περπατήσαμε δίπλα από την θάλασσα και εγώ δεν έπαψα να σκέφτομαι αυτά που μου είπε. Κάποια στιγμή το κατάλαβε και αυτός και με ρώτησε τι έχω. Δεν θέλησα να του πω την αλάθεια γιατί μπορεί να τον πλήγωνε. Του είπα πως είχα κάποιες δουλειές και έπρεπε να φύγω.
Μου ζήτησε το τηλεφωνό μου και όταν του το έδωσα μου είπε πως θα με έπαιρνε την άλλη μέρα. Χάρηκα γιατί μου άρεσε πολύ η συντροφιά του. Του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγα.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2017

Χρόνια σου πολλά άνδρα μου ...

Γεια σας ...
8 Νοεμβρίου 2017 σήμερα 
και ο πιο όμορφος άνδρας του κόσμου
έχει την γιορτούλα του.
Θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά στον Αγγελό μου
από την θάλασσα που λατρεύω.


Θέλω να αφιερώσω στον Αγγελό μου
το ακόλουθο:



Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017

Η αγάπη που δεν άκουσες ...

Γεια σας ...
Οι μέρες του Νοέμβρη συνεχίζονται με όμορφες στιγμες
και βόλτες στην θάλασσα.


Τις τελευταίες μέρες διαβάζω ένα βιβλίο που μου αρέσει πολύ.
Αυτό είναι το Η αγάπη που δεν άκουσες της Κλαίρης Θεοδώρου
από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Εξώφυλλο - Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ

Μερικά λόγια γι' αυτό το βιβλίο ακολουθούν:

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κανείς για τον έρωτα; Τον αληθινό έρωτα, όχι τον περιστασιακό, τον επιφανειακό, αυτόν που αποσκοπεί στο βόλεμα. Τον έρωτα που κινεί γη και ουρανό, γεννά πολέμους και γίνεται λαίλαπα, αυτόν που ξεπερνά κάθε εμπόδιο, καταφέρνει το αδύνατο, δημιουργεί και γκρεμίζει τα πάντα. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει η Ειρήνη για τον Φίλιππο, τον σύντροφο των παιδικών της χρόνων, τον άνθρωπο που αγκαλιάζει την αναπηρία της, τον μόνο που την αποδέχεται όπως ακριβώς είναι. Έναν τέτοιο έρωτα βιώνει και ο Φίλιππος. Όχι όμως για την Ειρήνη. 

Εγκλωβισμένοι σε ένα απόκοσμο σκηνικό, ένα βυθισμένο χωριό-φάντασμα που μετατρέπεται άθελά του σε υγρό τάφο, η Ειρήνη, ο Φίλιππος και όσοι άλλοι εμπλέκονται στη ζωή τους ακροβατούν στην κόψη του ξυραφιού, γίνονται έρμαια των φόβων και των αδυναμιών τους, υποκύπτουν στα πιο κρυφά τους πάθη, αγαπούν, πληγώνουν, σκοτώνουν, θυσιάζουν. Κάποιες φορές, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί το ερωτικό κάλεσμα κάποιων πλασμάτων είναι σπάνιο, μοναδικό και δυστυχώς αέναα καταδικασμένο να μην ακούγεται ποτέ, να παραμένει χαμένο στον βυθό της μοναξιάς. 

Και τελικά το αιώνιο ερώτημα ανέρχεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια: μπορεί κανείς να ξεφύγει από αυτό που του όρισαν οι μοίρες, να υπερνικήσει τη μοναξιά και τη διαφορετικότητά του; Αντέχει να κολυμπήσει αντίθετα στο ρεύμα; Κι αν ναι, με ποιο τίμημα;


Όποιος δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

Ξημερώματα ...

Γειά σας ...
Κρυώνω δεν κρυώνω 
αλλά την βόλτα μου στην θάλασσα δε την αφήνω.





Μια δύσκολη κατάσταση περάσαμε οικογενειακά
γι΄αυτό σήμερα θέλω να τραγουδήσω
ένα αγαπημένο μου τραγούδι.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017

Των Αγίων Αναργύρων ...

Γεια σας...
Καλό μήνα και όμορφα να περνάτε από την θάλασσα που λατρεύω .


Σήμερα γιορτάζουν οι Άγιοι Ανάργυροι
οι Κοσμάς και Δαμιάνός
και μια που σήμερα πέρασα μια δύσκολη κατάσταση
και με την βοηθεία τους πήγαν όλα καλά
αποφάσισα να γράψω γι' αυτό.



Οι δίδυμοι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός ( - 303) υπήρξαν γιατροί και μάρτυρες της ορθοδοξίας γιοί της Θεοδότης.
Γεννήθηκαν στην Συρία και πέθαναν το 303 στις Αιγές της Κιλικίας. Θεράπευαν αφιλοκερδώς τους αρρώστους. Γνωστό είναι το θαύμα που έκαναν, πετυχαίνοντας την μεταμόσχευση ενός ποδιού από νεκρό άτομο, σε έναν άρρωστο με σηψαιμία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους την 1η Νοεμβρίου.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...