Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Ιστορίες της Νύχτας: Σκοτενό χαμόγελο ...

Καλημέρα σας ...
Μια ξαφνική βροχούλα μας χάλασε χθες την διάθεση
αλλά η βόλτα στην θάλασσα δε μας έλειψε.



Η Αριστέα από το ιστολόγιο η ζωή είναι ωραία...
διοργανώνει τις Ιστορίες της Νύχτας 
και μια από τις δύο συμμετοχές μου ακολουθεί.






Σκοτεινό χαμόγελο …


Ο ουρανός είναι τόσο σκοτεινός απόψε

Μια νύχτα ακόμα πέρασε

Χωρίς τη δική σου παρουσία

Μια νύχτα που σε πήρε μακριά μου



Δεν ήθελα να πιστέψω

Αυτό που άκουσα στο τηλέφωνο

Ο Δημήτρης δεν είναι πια κοντά μας

Μου είπε η μητέρα σου.



Μου φαινόταν αδιανόητο

Εσύ που ήσουν τόσο ζωντανός άνθρωπος

Να μην υπάρχεις πια.



Έπεσα στο κρεβάτι

Και άρχισα να θυμάμαι

Τις όμορφες στιγμές μαζί σου.



Έκλαψα και δεν ήθελα να σταματήσω

Με το κλάμα αισθανόμουν

Πως ήσουν τόσο κοντά μου

Εσύ που με τον τρόπο σου σε όλους έδειχνες

Πόσο με αγαπούσες

Και ήθελες να βρίσκεσαι κοντά μου …


 Τις υπολοιπες ιστοριες μπορειτε να τις διαβασετε εδω:
  http://princess-airis.blogspot.gr/2015/04/blog-post_20.html


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια...

Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Αποτελέσματα κλήρωσης ...

Γεια σας ...
Ο καιρός άλλαξε αλλά η άνοιξη σε λίγες μέρες μας αφήνει
για να υποδεχτούμε το μαγικό καλοκαίρι του 2015.

Εγώ δεν χάνω τις καθημερινές βόλτες μου 
στην θάλασσα.


Στις 21 του Μάη γιόρταζε το μισό μου όνομα
και θέλησα να κάνω μια κλήρωση για όσους μου ευχηθήκανε.

Ζήτησα από την Μαρκέλλα να μου πει έναν αριθμό
από το 1 μέχρι το 4
και μου είπε το νούμερο 1.

Η νικήτρια  είναι η Φλώρα 
με το εξής σχόλιο:

Δεν ξέρω αν γιορτάζει το μισό σου όνομα.
Τα δικά μου χρόνια πολλά αντιστοιχούν σ' ολόκληρο το είναι σου.
Να ξέρεις ότι κεράστηκα απ' όλα τα γλυκά σου
και μου έχουν πέσει τα σάλια μου!!!

Συγχαρητήρια Φλώρα
και περιμένω στο marelene13@gmail.com
την διευθυνσή σου
για να σου στείλω ένα δωράκι από μένα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...


Κυριακή 24 Μαΐου 2015

Μόνο για 1/2 ώρα ...

Γεια σας ...
Αρχικά να σας ευχαριστήσω για τις όμορφες ευχές σας
για το μισό μου όνομα.
Στην επόμενη ανάρτηση 
θα κάνω κλήρωση απ' όσους μου ευχήθηκαν
για ένα δωράκι έκπληξη.
Λίγες ώρες έχουν περάσει που άφησα 
την Ζάκυνθο
και περιμένω πως και πως το επόμενο σ/κ
να την επισκεφτούμε ξανά.


Οι μέρες που πέρασαν ήταν μαγικές 
σε αυτό το όμορφο νησί.

Διάβασα και ένα βιβλίο
που το λάτρεψα.

Τίτλος του ήτανε :
Μόνο για 1/2 ώρα 
της Φωτεινής Λυγούδη 
από τις εκδόσεις Ερωδιός.

Ένα βιβλίο που μίλησε στην καρδιά μου
και δε το άφησα από τα χέρια μέχρι να το διαβάσω.

Κοιτάζοντας το οπισθόφυλλο διαβάζω:

Εκείνη τα είχε όλα
φήμη, επιτυχία, καταξίωση.
Μα μια ψυχή δοσμένη σ` εκείνον,
που προσπαθούσε να τα κατακτήσει.


Τα σκαλοπάτια των διαφορών τους
τα κάλυψε ο έρωτας.
Μα ξαναγεννήθηκαν,
για να τ` ανέβει εκείνος,
αποκτώντας όλα όσα δεν είχε.


Και η επιτυχία του
πάλι δημιουργός
των αποστάσεων.


Όμως ένα μεγάλο μυστικό
και η αληθινή αγάπη τους,
γίναν συνδετικός κρίκος
που τους κράτησε μαζί
για όλη τη ζωή,
σε παράλληλες όμως πορείες.


Ποιος είπε πως δεν υπάρχει
ευτυχία.
Άλλοτε έρχεται πολύ αργά
και άλλοτε κρατάει πολύ λίγο.


Όποιος δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Γιορτάζω το μισό ονομά μου ...

Καλημέρα σας ...
Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν σήμερα
Κωνσταντίνου και Ελένης.

Χρόνια πολλά και σε μένα που γιορτάζω
το μισό μου όνομα.

Η βόλτα μου στην θάλασσα σήμερα
ήταν το δώρο μου σε μένα.


Μια που γιορτάζει το μισό μου όνομα 
να σας κεράσω ένα γλυκάκι για να μου ευχηθείτε.



 







Θα κλέισω με ένα αγαπημένο μου τραγούδι:


Χαμογέλασε και όλα θα περάσουν.

Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

Ένα δίλημμα ... συνέχεια ...

Γεια σας ...
Ο καιρός συνεχίζει να είναι φανταστικός
και η βόλτα στην θάλασσα καθημερινή
λίγη ώρα πριν πάω στην δουλειά μου.


Με την δουλειά, το σπίτι, τα παιδιά δεν έχω και πολύ ελεύθερο χρόνο
συνέχισα την ιστορία μου αλλά δε την τελείωσα.

Η συνέχεια από το Ένα δίλημμα ακολουθεί:


Όταν ήρθε του είπα αυτό που του είχα πει στο τηλέφωνο αλλά δεν έδειξε ενθουσιασμό. Μου είπε απλά είδες που τα κατάφερες και έμεινες έγκυος. Έγινε αυτό που τόσο ήθελες. Και εσύ δε το ήθελες του είπα εγώ. Εγώ δεν ήθελα παιδί αυτή την στιγμή της ζωής μου. Ήθελα πολύ καιρό να στο πω αλλά δεν ήμουνα σίγουρος για αυτό το παιδί. Τώρα που έμεινες έγκυος το μόνο που μπορώ να κάνω εγώ είναι να μείνω μαζί σου μέχρι να γεννήσεις. Να το αναγνωρίσω και να του προσφέρω ότι χρήματα χρειάζονται για να μεγαλώσει.
Εγώ δεν πίστευα τα λόγια του. Ο άνθρωπος που είχα τόσο αγαπήσει, του είχα αφιερώσει την ζωή μου και τον ήθελα πατέρα του παιδιού μου μιλούσε έτσι. Δε του είπα τίποτα απλά τον κοιτούσα. Άκουγα απλά αυτά που μου έλεγε και είχα πέσει απ΄ τα σύννεφα.
Ένα παιδί αυτή την στιγμή θα του ήταν εμπόδιο στην επαγγελματική του άνοδο. Δεν ήξερε αν είχε το χρόνο να του αφιερωθεί. Θα το αναγνώριζε αλλά δεν ήθελε καμία σχέση μαζί του. Κα όταν τον ρώτησα τι θα του έλεγα αν με ρωτούσε που είναι ο πατέρας του η απάντηση του με άφησε άφωνη. Να του πεις πως ο πατέρας του πέθανε για να μη με αναζητήσει ποτέ.
Είπε αυτά τα λόγια και έφυγε από το σπίτι σα να μην έγινε τίποτα. Σκεφτόμουνα όλα αυτά που μου είχε πει και δεν ήξερα τι να πιστέψω. Είχα πέσει τόσο λάθος με αυτό τον άνθρωπο ή μου είχε δείξει μέχρι τώρα έναν άλλο του εαυτό; Ένιωθα τόσο μόνη και δεν ήξερα σε ποιον να μιλήσω και να με καταλάβει. Να μου δώσει μια συμβουλή τι να κάνω μετά από αυτά που άκουσα.
Όμως δεν είχα κανέναν. Όλους μου τους φίλους τους έκανα πέρα όταν τον είχα γνωρίσει. Δεν ήθελα κανένας να μπει ανάμεσα μας. Πίστευα πως μπορούσαν να μου βάζανε λόγια για να χωρίσω από αυτόν τον άνθρωπο που με αγαπούσε τόσο πολύ. Πόσο λάθος είχα τελικά!
Μετά απ’ όλα αυτά που είχα ακούσει έπρεπε να σκεφτώ τη ζωή μου από εδώ και πέρα. Δε ήμουνα πια μόνη μου. Ειχα και ένα παιδί που έπρεπε να φροντίζω πια. Ένα μωρό που ήθελα τόσο πολύ. Τώρα μετά απ΄όλα αυτά δεν ξέρω αν ακόμα το ήθελα τόσο πολύ. Ένιωθα αδύναμη να φροντίσω μόνη μου ένα παιδί χωρίς κάποιον δίπλα μου.
Πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό και μια από αυτές ήταν να κάνω έκτρωση. Να μην αποκτήσω ποτέ αυτό το παιδί γιατί όποτε το έβλεπα θα μου θύμιζε πόσο κακό μου είχε κάνει ο πατέρας του. Όμως κανένα άνθρωπος και ειδικά ένα παιδί δεν ευθύνεται για τις πράξεις των γονιών του.
Μέρες και νύχτες σκεφτόμουνα τι έπρεπε να κάνω. Ποιο θα ήταν το καλύτερο για μένα. Ο Δημήτρης έπαψε να έρχεται στο σπίτι και έτσι ήμουνα ελεύθερη να κάνω ότι θέλω. Με τον τρόπο αλλά και με τα λόγια του μου έδειξε πόσο με αγαπούσε. Οι σκέψεις μου πολλές αλλά έπρεπε να πάρω μια απόφαση πως θα συνέχιζα από εδώ και πέρα την ζωή μου.
Μετά από σχεδόν μια εβδομάδα είχα πάρει την απόφαση μου. Πρωί πρωί έκλεισα ραντεβού για εξετάσεις αίματος και υπέρηχο για να είμαι σίγουρη πως το μωράκι μου ήταν καλά. Ήθελα να το κρατήσω γιατί αυτό το πλασματάκι το αγαπούσα ήδη πάρα πολύ και δεν ήθελα με τίποτα να του κάνω κακό.
Πήγα στο γιατρό μόνη μου και φτάνοντας εκεί είδα να περιμένουν γυναίκες με τους συζύγους τους. Ζήλεψα λιγάκι αλλά γρήγορα το ξεπέρασα μπαίνοντας μέσα στο γιατρό. Από τον υπέρηχο άκουσα την καρδούλα του και το είδα για πρώτη φορά και αισθάνθηκα τόσο σίγουρη για την απόφαση μου. Μου έγραψε κάποιες εξετάσεις που έπρεπε να κάνω, κάποιες βιταμίνες που έπρεπε να πάρω και μου έδωσε και κάποιες συμβουλές σχετικά με το τι έπρεπε να τρώω για να μην πάρω πολλά κιλά. Μου είπε πως όλα θα πάνε καλά και σε 8 μήνες θα κρατάω στην αγκαλιά μου το μωράκι μου. Τον ευχαρίστησα και έφυγα από το ιατρείο από άλλη πόρτα για να μην δω πάλι το σκηνικό με τις γυναίκες και τους συζύγους τους.
Την ίδια μέρα έκλεισα ραντεβού για τις εξετάσεις και τι χαρά όταν είπα πως ήμουνα έγκυος μου είπαν να πάω την επόμενη μέρα.  Πήρα και από το φαρμακείο ότι μου είχε γράψει ο γιατρός και ρώτησα τον φαρμακοποιό πως έπρεπε να τα παίρνω. Μου είπε πως δεν έπρεπε να τα παίρνω ποτέ όλα μαζί. Ας παίρνω πρώτα το σίδηρό με ένα ποτήρι χυμό και μετά από 3 ώρες ας παίρνω το ασβέστιο με ένα ποτήρι γάλα. Έτσι ο σίδηρος θα μπορούσε να δράσει στον οργανισμό μου και δε θα αποκτούσα χαμηλό σίδηρο όσο μεγάλωνε το μωρό.

Συνεχίζεται και ελπίζω στην επόμενη ανάρτηση να τελειώσει.

Η αρχή της ιστορίας είναι εδώ.
Η συνέχεια εδώ.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Κάθε χρόνο το Μάη ...

Γεια σας ...
Η κάθε μέρα είναι ακόμα πιο όμορφη από την προηγούμενη
γιατί ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου.

Στην χώρα που πάντου υπάρχουν θάλασσες 
και ο ήλιος μας δείχνει την ζωή που 
μας περιμένει για να την ζήσουμε.

Μια τέτοια μέρα ξημέρωσε σήμερα
και εγώ πριν πάω στην δουλειά
θαύμασα ένα πανέμορφο τοπίο
με την θάλασσα που λατρεύω.

 
Σπάνια ένα βιβλίο με κρατάει ξύπνια μέχρι τέτοια ώρα 
αλλά το βιβλίο της Grayson Emily Κάθε Χρόνο το Μάη
από τις εκδόσεις Εμπειρία Εκδοτική το κατάφερε.


Ένα βιβλίο τόσο μοναδικό που μας εξιστορεί μια αληθινή ιστορία
γεμάτη πολύ αγάπη από δύο ανθρώπους που 
δε πάψαν ποτέ να αγαπιούνται παρόλο που 
η μοίρα τους πήγε σε διαφορετική χώρα.

Μια αγάπη που άντεξε στον χρόνο,
μια αγάπη που ήταν δύνατη
που κανένας δε μπόρεσε να την νικήσει.

Μια ιστορία που μου έφερε κλάματα
όταν το βιβλίο τελείωσε αλλά 
και μια ανακούφιση που υπάρχουν ακόμα 
τόσο μεγάλες αγάπες.

Από το οπισθόφυλλο διαβάζω:



Μια φορά κι έναν καιρό ... Γιατί η ζωή μπορεί να μοιάζει σαν ένα απίστευτο παραμύθι, μέχρι να το ζήσεις.

Μια αληθινή, συγκλονιστική ιστορία!

Ο Μάρτιν κι η Κλαρ γνωρίστηκαν στις 27 Μαίου, σε μια μικρή πόλη της Αμερικής. Αγαπήθηκαν παράφορα κι ορκίστηκαν έκτοτε να μοιραστούν τα ονειρά τους.
Η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Αγγλία ήταν οι χώρες, που φιλοξένησαν τον ερωτά τους. Κι όταν κάποτε κατάφεραν να βρουν μια μόνιμη στέγη και δουλειά κι ήταν έτοιμοι να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά και να δηλώσουν "για πάντα ευτυχισμένοι", η ζωή αποφάσισε άλλα για την τύχη τους. Κι αυτοί για να αντιδράσουν στην αδικία "έκλεψαν" μια μέρα. Την 27η Μαίου κάθε χρόνου την κράτησαν δική τους. Ήταν η ημέρα της γνωριμίας τους.
Από τότε αδιάφορα από το πού βρίσκονται, εγκαταλείπουν ό,τι δημιούργησαν - σπίτι, οικογένεια, δουλειά - και συναντιούνται για να ανανεώσουν την αγάπη τους.
Η ιστορία είναι αληθινή και τη μαθαίνουμε από τη δημοσιογράφο Άμπι Ρέστον, όπω; της την παρέδωσε ο Μάρτιν φέτος, για να την δημοσιεύσει στην τοπική εφημερίδα, που διευθύνει.
Η μεγάλη αγάπη του Μάρτιν και της Κλαιρ συγκλόνισε την μικρή κοινωνία του Λόνγκγουντ Φόλς κι όπως ήταν φυσικό ξεπέρασε τα όριά του και μέσα απ' αυτό το βιβλίο ταξιδεύει σ' όλο τον κόσμο, για να μας θυμίσει πως μια μεγάλη αγάπη μπορεί να υποχωρεί στη λογική, όμως δεν πεθαίνει, ζει πάντα στις καρδιές αυτών που αγαπούν, αντέχει στην απόσταση, στον χρόνο και δεν λογαριάζει τον θάνατο. 

Ένα βιβλίο που όποιος δε το έχει διαβάσει το συστήνω ανεπιφύλακτα.


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχολιά σας.

Φιλάκια ...

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Ένα δίλημμα συνέχεια ...

Γεια σας ...
Μια γλυκιά και άκρως δροσερή μέρα ξημέρωσε
αλλά την βόλτα μου στην θάλασσα δε την άφησα.

Η ιστορία μου με τίτλο:
Δίλημμα που ζητάει λύση 
άρεσε πολύ γι' αυτό και σας δίνω την συνέχεια.


     Με τον Παναγιώτη πάψαμε να βλεπόμαστε τόσο συχνά χωρίς να του εξηγήσω τίποτα.  Ήθελα να σκεφτώ τι θα έκανα. Τον αγαπούσα πολύ και του χρωστάω πολλά αλλά ο Δημήτρης ήταν ο ερωτάς μου, ο άνθρωπος που κάναμε όνειρα και που ήθελα να περάσω μαζί του ολόκληρη τη ζωή μου. Ήξερα πως μπορεί να με πληγώσει ξανά αλλά δε με ένοιαζε πια. Ήθελα να είμαι μαζί του. Ότι και να συνέβαινε παρακάτω στην ζωή μου ήθελα να το ζήσω.
Έτσι μια μέρα τηλεφώνησα στον Παναγιώτη να βρεθούμε για να του εξηγήσω.  Του είπα ότι αισθανόμουνα για εκείνον. Τον ευχαρίστησα που ήταν ένα μέρος της ζωής μου αλλά του εξήγησα τα αισθήματα μου για τον Δημήτρη. Έδειξε πως με κατάλαβε αλλά έφυγε με μάτια βουρκωμένα. Ένιωθα απαίσια που το έκανα αυτό αλλά δε μπορούσα να σκεφτώ την ζωή μου χωρίς τον Δημήτρη.
Τον Παναγιώτη δε τον συνάντησα ποτέ ξανά. Συνέχισα την ζωή μου με τον Δημήτρη και κάθε μέρα έβλεπα πόσο σωστή ήμουνα που τον είχα δεχτεί πίσω. Με αγαπούσε πολύ και μου το έδειχνε καθημερινά. Ένιωθα ευτυχισμένη ξανά και αρκετά χαρούμενη από την ζωή μου.
Με τον Δημήτρη μετά από καιρό αποφασίσαμε να κάνουμε και ένα μωράκι που θα επισφραγίσει την αγάπη μας. Το θέλαμε και οι δύο τόσο πολύ που καθώς ο καιρός περνούσε και δε έμενα έγκυος στεναχωριόμουνα πολύ. Ο Δημήτρης έδειχνε να στεναχωριέται αλλά βαθιά μέσα του χαιρόταν. Αυτό φυσικά το κατάλαβα μετά.
Όμως μετά από 10 μήνες εγώ έμεινα έγκυος. Είχα καθυστέρηση και παρόλο που το ένιωθα ήθελα να πάω στο γιατρό να το επιβεβαιώσει. Του ζήτησα να με συνοδεύσει και βρήκε μια δικαιολογία και δε το έκανε. Δεν έδωσα σημασία γιατί ήμουνα πολύ χαρούμενη. Πήγα μόνη μου και ο γιατρός μου το επιβεβαίωσε ήμουνα έγκυος 4 εβδομάδων.
Εγώ πετούσα απ’ την χαρά και φανερά χαρούμενη τον πήρα τηλέφωνο να του το ανακοινώσω. Είχε δουλεία μου είπε και μου το έκλεισε. Δε στεναχωρήθηκα γιατί ήξερα πόση δουλειά είχε καθημερινά. Άρχισα να ετοιμάζομαι για το βράδυ όπου θα γιορτάζαμε αυτό το όμορφο γεγονός.
Στην δουλειά άργησε και όταν ήρθε με είχε πάρει ο ύπνος. Δε με ξύπνησε απλά έκανε ένα μπάνιο και ξάπλωσε για ύπνο. Μετά από ώρες που ξύπνησα εγώ τον είδα να κοιμάται και δε τον ξύπνησα γιατί ήξερα πόσο κουραζόταν. Πήγα και ξάπλωσα κοντά του και έκανα όνειρα για το μωράκι μας.
Το πρωί έφυγε αθόρυβα για την δουλειά και όταν ξύπνησα δεν ήταν εκεί. Σκέφτηκα να πάω να του κάνω έκπληξη στην δουλειά του αλλά ήξερα πως δε του άρεσαν οι εκπλήξεις. Σκεφτόμενη πως όμορφα θα περνάγαμε από εδώ και πέρα τον περίμενα να γυρίσει απ΄ την δουλειά. Και εκείνη την ημέρα άργησε πολύ αλλά εγώ κάθισα και τον περίμενα.

Λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να την τελειώσω
αλλά υπόσχομαι στην επόμενη ανάρτηση να την τελειώσω.

Η αρχή της ιστορίας είναι εδώ.


Σας ευχαριστώ για τα σχολιά σας.

Φιλάκια ...