υνεχίζοντας με την καινούρια μου στήλη αγαπημένες μου τηλεοπτικές σειρές
θα σας παρουσιάσω τη "Δικαίωση".
Η ιστορία έχει ως εξής:
Μια μεγάλη ιστορία αγάπης που γεννιέται ανάμεσα σε δυο μικρά παιδιά στη Σύρο...
Μια οικογενειακή βεντέτα κι επικίνδυνα μυστικά από το παρελθόν μπαίνουν ανάμεσά τους...
Μια νέα κοπέλα που αναζητά τη δική της δικαίωση για τη ζωή που της έκλεψαν και τη μητέρα που την απαρνήθηκε...
Μια αδίστακτη γυναίκα, μεγάλη ντίβα του θεάτρου, που θα κάνει τα πάντα για να δικαιωθούν οι φιλοδοξίες της...
Άνθρωποι διαφορετικοί φαινομενικά μεταξύ τους που οι ζωές τους διασταυρώνονται με ένα μοναδικό σκοπό... τη δικαίωσή τους.
Ο Δημήτρης Αρβανίτης, ο σκηνοθέτης που τα τελευταία χρόνια έχει
υπογράψει σειρές με μεγάλη επιτυχία στο Mega, όπως «Η Ζωή της Άλλης» και
«Κλεμμένα Όνειρα», υπογράφει τη νέα δραματική σειρά με τίτλο
«Δικαίωση».
Η ιστορία ξεκινά όταν η Τζίνα, μια σύγχρονη νεαρή κοπέλα, μαθαίνει την
περιπετειώδη ζωή του πατέρα της και ταυτόχρονα τη σχέση της με την
κραταιά οικογένεια Βαρνέζη, μια σχέση που αυτή ως τώρα αγνοούσε.
Όλα είχαν ξεκινήσει το 1992, όταν ο Μενέλαος Βαρνέζης- απόγονος γνωστής
οικογένειας καπεταναίων και νυν πολιτικός- φτάνει στην πανέμορφη Σύρο.
Μαζί του έρχεται η σύζυγός του, Βάλια, και η εξάχρονη κόρη τους, Μυρτώ.
Για πολλούς ο Μενέλαος θεωρείται ευεργέτης του τόπου, κάποιοι άλλοι,
όμως, θεωρούν αυτόν και την οικογένειά του υπεύθυνους για ένα τραγικό
ναυάγιο, πριν από χρόνια. Η Βάλια είναι μεγάλη ντίβα του θεάτρου, η
οποία χρησιμοποιεί την ακαταμάχητη γοητεία της προκειμένου να πετύχει
τους στόχους της.
Ο Λευτέρης Ρήγας είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Μενέλαου και έχει
ορκιστεί να εκδικηθεί τον χαμό των δικών του με κάθε κόστος, αλλά δεν
μπορεί να ξεφύγει κι αυτός από το καταστροφικό του πάθος για την κομψή
και απόμακρη Βάλια. Η γυναίκα του, Ερμιόνη, διαισθάνεται ότι τα
αισθήματα που τρέφει ο άντρας της είναι πολύ βαθιά και επικίνδυνα αλλά η
ίδια, έρμαιο του βίαιου χαρακτήρα του, είναι αδύναμη να εμποδίσει την
καταστροφική έκβαση των πραγμάτων...
Μέσα σ' αυτή τη ζοφερή εικόνα που δημιουργεί η μισαλλοδοξία και οι
σκοτεινοί στόχοι των ενηλίκων, η φιλία της μικρής Μυρτούς με το γιο του
Λευτέρη, του συνομήλικού της Χρήστου, είναι η μόνη ελπίδα για να
ξεπεραστούν οι έχθρες του παρελθόντος. Ένα τραγικό γεγονός θα δώσει,
όμως, τέλος στην όμορφη αυτή φιλία και τα παιδιά θα χωρίσουν...
Χρόνια μετά, η Μυρτώ και ο Χρήστος θα βρεθούν συμφοιτητές στα έδρανα
της Νομικής. Η ζωή θα τους φέρει άλλοτε συμμάχους κι άλλοτε αντιπάλους
στο στίβο της πολιτικής... Ο Θησέας, καθηγητής τους στη σχολή, άνθρωπος
γοητευτικός αλλά διφορούμενος, θα παίξει έναν καθοριστικό και αμφίσημο
ρόλο στις ζωές και των δύο.
Το μίσος που χωρίζει τις δύο οικογένειες, οι ίντριγκες των κοντινών
τους ανθρώπων και ο πολιτικός ανταγωνισμός που δημιουργεί ανίερες
συμμαχίες μπαίνουν συνέχεια ανάμεσά τους... Θα είναι ο έρωτάς τους
αρκετά δυνατός για να ξεπεράσει τα εμπόδια;
Ποια θα είναι τα θύματα στην πορεία της Τζίνας για δικαίωση όταν μάθει
την αληθινή της ταυτότητα, αυτή που της στέρησαν τόσα χρόνια;
Ποιες θα είναι οι σαρωτικές ανατροπές που θα φέρει ο ερχομός στο
προσκήνιο του σκοτεινού επιχειρηματία Ανδρέου, ενός άνδρα γοητευτικού
αλλά και επικίνδυνου;
Απόψε θα δω το φεγγάρι ξανά
Ουρανός φωτιά
Η απάντηση έχει χαθεί
Εκδίκηση, δέος κι οργή
Μόνο ένα γιατί σ'αναμονή
Δίνω στην αγάπη πρόποση μισή
Της δικαίωσης γεύση
Ζάχαρη, αστέρια, δάκρυα, κρασί
Δίνω στην αγάπη πρόποση μισή
Της δικαίωσης γεύση
Ζάχαρη, αστέρια, δάκρυα, κρασί
Η απόγνωση δίχως φωνή
Παλιά ενοχή
Αλήθεια χωρίς εμμονή
Στο σκοτάδι βουτά η ψυχή
Μόνο ένα γιατί... Σ'αναμονή
Δίνω στην αγάπη πρόποση μισή
Της δικαίωσης γεύση
Ζάχαρη, αστέρια, δάκρυα, κρασί
Δίνω στην αγάπη πρόποση μισή
Της δικαίωσης γεύση
Ζάχαρη, αστέρια, δάκρυα, κρασί
Ήρθε η στιγμή να προχωρά
Χάνει πάντα όποιος τα κέρδισε όλα
Τελευταίο φιλί στην ώρα
Μέσα στο μυαλό σου τώρα
Τώρα ζω
Δίνω στην αγάπη πρόποση μισή
Της δικαίωσης γεύση
Ζάχαρη, αστέρια, δάκρυα, κρασί
Δίνω στην αγάπη πρόποση μισή
Της δικαίωσης γεύση
Ζάχαρη, αστέρια, δάκρυα, κρασί
Έξω βρέχει και εμένα μου λείπεις
περισσότερο από οποιαδήποτε μέρα. Έβρεχε και τότε που σε γνώρισα και δεν ήξερα
πως θα γνωρίσω τον πιο γλυκό άνδρα στον κόσμο.
Πηγαίνοντας για καφέ με μια φίλη μου έπιασε
ξαφνικά βροχή. Καμία από τις δυο μας δεν είχε ομπρέλα και τρέξαμε στην
κοντινότερη καφετέρια. Δεν θέλαμε να βραχούμε και έπρεπε με κάποιο τρόπο να
προστατευτούμε.
Όταν μπήκαμε στην καφετέρια καθίσαμε στο
πρώτο τραπέζι που βρήκαμε μπροστά μας χωρίς να κοιτάξουμε πως κατά λάθος
βρέξαμε έναν νεαρό. Καθώς καθίσαμε το προσέξαμε και εγώ σαν ευγενής που ήμουνα
σηκώθηκα και πήγα και του ζήτησα συγνώμη.
Μου απάντησε πως δεν έγινε και κάτι σοβαρό
και μου είπε το όνομα του. Τον έλεγαν Μάριο και όταν το άκουσα χαμογέλασα. Με
ρώτησε το δικό μου και το βλέμμα του αναρωτιόταν γιατί χαμογέλασα. Όταν του
είπα Μαρία Έλενα χαμογέλασε και αυτός. Αργότερα μου είπε πως κατάλαβε γιατί
χαμογέλασα.
Στο μεταξύ η φίλη μου μου έκανε νοήματα και
αναγκάστηκα γύρισα κοντά της. Αρχίσαμε να συζητάμε αλλά εγώ δεν μπορούσα να
συγκεντρωθώ. Τα μάτια του Μάριου με κοίταζαν τόσο μελαγχολικά που δεν ήξερα τι
να κάνω. Είπα στην φίλη μου να πάμε στο τραπέζι του και ευτυχώς το δέχτηκε.
Σύστησα την φίλη μου αλλά αυτός δεν είχε
μάτια για καμία άλλη παρά μόνο για μένα. Ευτυχώς η φίλη μου το κατάλαβε γρήγορα
και έφυγε. Μείναμε μόνοι μας και αρχίσαμε να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.
Ήταν καθηγητής φυσικής και δίδασκε σε ένα
σχολείο στα Εξάρχεια. Λάτρευε την φυσική και του έκανε εντύπωση που εγώ την
σιχαινόμουν. Του εξήγησα τους λόγους και έδειξε να τους καταλαβαίνει.
Λίγο αργότερα στα καλά καθούμενα εκεί που
μιλάγαμε συννέφιασε. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και τον ρώτησα. Δεν μου είπε
κατευθείαν απλώς μου ανέφερε πως είχε κάποια οικογενειακά προβλήματα. Δεν
θέλησα να επιμείνω αλλά του εξήγησα πως δεν ήταν από περιέργεια.
Το κατάλαβε και άρχισε να μου λέει την
πονεμένη του ιστορία. Η μητέρα του και ο πατέρας του είχαν χωρίσει όταν ήταν 3
ετών και αυτός έμεινε με τον παππού και την γιαγιά του. Κανένας από τους δύο δε
τον ήθελε γιατί τους ήταν βάρος. Αγαπούσε πολύ την γιαγιά και τον παππού του
και στεναχωρέθηκε όταν τους έχασε. Όμως του έλειπε το πατρικό και το μητρικό
χάδι. Μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν θέλουν να τον δουν και αυτό τον στεναχωράει.
Καθώς τα έλεγε όλα αυτά ένα δάκρυ έπεσε στο
μάγουλο του. Το είδα και θέλησα να τον αγκαλιάσω για να του δείξω πως κάποιος
ενδιαφερόταν γι΄ αυτόν. Ήμασταν αγκαλιασμένοι πολύ ώρα. Σκεφτόμουν τι μπορώ
ακόμα να ακούσω από αυτό τον άνθρωπο.
Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που άκουσα.
Μου φαινόταν αδιανόητο μια μάνα να μην ήθελε το ίδιο της το παιδί. Το
κουβαλούσε τόσους μήνες στην κοιλιά της και όταν το γέννησε να μην ήθελε να το
δει. Υπάρχουν τελικά μητέρες και μανάδες.
Ο Μάριος κατάλαβε πόσο με πείραξε αυτό και
αφού έπαψε να με αγκαλιάζει θέλησε ν' αλλάξει και θέμα. Μου είπε για τις πλάκες
που του κάνουν τα παιδιά στο σχολείο και γελούσαμε.
Δεν θυμάμαι πόση ώρα καθίσαμε στην
καφετέρια αλλά όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε πονούσαν τα πόδια μας. Μου πρότεινε
να κάνουμε μια βόλτα μια που είχε φτιάξει ο καιρός. Δέχτηκα αμέσως γιατί μου
άρεσε η συντροφιά του.
Περπατήσαμε δίπλα από την θάλασσα και εγώ
δεν έπαψα να σκέφτομαι αυτά που μου είπε. Κάποια στιγμή το κατάλαβε και αυτός
και με ρώτησε τι έχω. Δεν θέλησα να του πω την αλήθεια γιατί μπορεί να τον
πλήγωνε. Του είπα πως είχα κάποιες δουλειές και έπρεπε να φύγω.
Μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και όταν του το
έδωσα μου είπε πως θα με έπαιρνε την άλλη μέρα. Χάρηκα γιατί μου άρεσε πολύ η
συντροφιά του. Του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγα.
Την άλλη μέρα περίμενα τηλέφωνο του αλλά
δεν πήρε. Στην αρχή ανησύχησα μήπως και είχε πάθει κάτι αλλά μετά σκέφτηκα πως
ίσως να μην ήθελε να τηλεφωνήσει.
Από εκείνη την ημέρα δε τον ξαναείδα. Τον
θυμόμουνα όταν έβρεχε και μελαγχολούσα. Ήθελα να είναι καλά και οι γονείς του
να θελήσουν να τον δουν και να του δώσουν όλη την αγάπη που του στερήσανε.
15 Νοεμβρίου 2010 ένας άνδρας γεννιέται αφού με είχε κατακλωτσήσει. 3500 κιλά και 50 cm ύψος ξανθός με καστανά ματάκια. Η πρώτη μας συνάντηση λίγο μετά την γεννησή του. Ήθελα να τον δω πρώτη. Τον κοιτάω και του χαμογελάω. Βλέπω τα ματάκια του να μου χαμογελούν με τον τρόπο τους.
Ένας πανέμορφος άνδρας είχε γεννηθεί και από την πρώτη στιγμή μου έκλεψε την καρδιά. Τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή που τον ένιωσα μέσα μου.
Σήμερα 4 χρόνια μετά τα αισθηματά μου δεν έχουν αλλάξει. Τον αγαπάω πάρα πολύ και πολλές φορές του δίνω φιλάκια.
Ναι ο Αγγελός μου σήμερα έχει γενέθλια και εγώ θέλω να του ευχηθώ να τα εκατοστήσει. Να είναι γερός και δυνατός και ... να συνεχίσει να αγαπάει την μανούλα του.
Για την σημερινή μέρα θέλω να του αφιερώσω το αγαπημένο μου τραγούδι.
Η
Άννα παντρεύεται τον επιχειρηματία Ανάργυρο Σοφιανό, βασικό μέτοχο ενός
υπερσύγχρονου ιδιωτικού νοσοκομείου, ενώ παράλληλα αντιστέκεται στην
έντονη έλξη που της ασκεί ο γοητευτικός Μενέλαος. Εγκλωβισμένη σε έναν
κακό γάμο, ξαφνικά αρρωσταίνει βαριά, πράγμα που προβληματίζει τον
περίγυρό της. Η Άννα, ο Μενέλαος κι οι φίλοι τους έρχονται αντιμέτωποι
με έναν ιατρικό κολοσσό που περιφρουρεί καλά τα μυστικά του. Κι αν οι
υποψίες τους είναι αληθινές, τότε ίσως όλοι κινδυνεύουν άμεσα,
μπλεγμένοι σε ένα κύκλωμα που ξεπερνά και την πιο στρεβλή φαντασία.
Επτάνησα, 17ος αιώνας
Ο
Μέλιος Ρενέσης ερωτεύεται παράφορα την κοντεσίνα Αννέτα Οριφερίνα,
όμως ο κόντες Νικηφόρος Τεμπέστας, εκβιάζοντας τον πατέρα της,
καταφέρνει να τους χωρίσει. Κι ενώ οι δυο νέοι σχεδιάζουν κρυφά μια νέα
ζωή μακριά, το νησί πλήττεται από μια σειρά άγριων δολοφονιών, που
σπέρνουν τον τρόμο στους κατοίκους του. Ποιος είναι στ’ αλήθεια ο
μυστηριώδης φονιάς και τι τον συνδέει μαζί τους; Θα καταφέρουν οι δυο
νέοι να τον ξεσκεπάσουν ή θα τους σταματήσει η ζοφερή παρουσία του;
Ποια είναι αυτά τα πρόσωπα από το παρελθόν που κάνουν επίμονα την
εμφάνισή τους στα όνειρα της Άννας; Θα μπορέσουν να τη βοηθήσουν και να
της δώσουν τις απαντήσεις που αναζητά;
Ένα
μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και έρωτα, ζυμωμένο σελίδα σελίδα με τις
μαγικές νότες μιας μελωδίας, που τραγουδά γλυκά τον πόνο της αλύτρωτης
αγάπης.
Η Εκκλησία μας στις 8 Νοεμβρίου,
γιορτάζει τη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς και των
υπολοίπων Ασωμάτων και Ουρανίων Αγγελικών Ταγμάτων. Πρόκειται για τη
σύναξη, τη συνάθροιση δηλαδή των πιστών, που εύλογα θέσπισε η Ορθόδοξη
Εκκλησία μας, για να αποδώσει την πρέπουσα τιμή στους λειτουργούς του
Θεού και δικούς μας προστάτες και φύλακες, σε μια κοινή γι’ αυτούς
γιορτή.
Κατά
τήν παράδοση , τήν νύκτα τής παραμονής τής εορτής τών αγίων, μαζεύουμε
όλα τά παπούτσια τού σπιτιού καί τά κρύβουμε γιά νά μήν τά δεί ο
Αρχάγγελος Μιχαήλ πού θεωρείται καί ώς ό άγγελος τού θανάτου, καί μάς
γράψει γιά νά μάς πάρει τήν ψυχή.
Επειδή ακόμα, το έργο Τους είναι να προστατεύουν τους ανθρώπους, να
πολεμούν και να μάχονται τους κακούς δαίμονες κατακτώντας έτσι τους
Ουρανούς, η Πολεμική μας Αεροπορία τους έχει ανακηρύξει Προστάτες της
και τους γιορτάζει την ίδια μέρα, που τους γιορτάζει και η Εκκλησία μας,
στις 8 Νοεμβρίου.