Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη


Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, μην την θάψεις κάτω από κρύα ματιά θαλασσιά και χείλια που απαρνιούνται, μ' έκπληξη περιφρονητική, ο,τι έζησε στα στήθια σου, όταν δεν είχαν μεταμφιεστεί.
Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, θαψ΄ την εκεί που ανθίζουν αγριολούλουδα και τ΄αεράκι δεν αφήνει  ψίθυρους της συμφοράς. Κι΄ οι άγνωστες πατημασιές δεν θα μαντεύουν  πόση αγωνία κάτω εκεί λαγοκοιμάται.

 Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη,
να πλανηθείς ακόμη μια φορά στης μέλισσας τα μέρη. Εκεί που ο φυλλιμένος ουρανός είναι για την ματιά σου απαραβίαστος. Και που πρωτόνιωσες την άγρια γέννησή της σαν δέντρο που το ξύπνησαν οι άνεμοι.
Αν κάποτε πεθάνει η αγάπη, κρύψ΄ την. Χαμογέλασε και βάλε ένα τραντάφυλλο  πάνω απ΄τις  τσουκνίδες.
Καθώς ακόμα κελαηδούν κορυδαλλοί ψηλά, και τίποτα δεν φαίνεται νάχει ερημώσει θάψ΄ την, θάψ΄ την, θάψ΄ την,  εκεί που κάποτε γεννήθηκε.



                                                                                     Meredith

9 σχόλια:

  1. Υπέροχο κείμενο... αλλά ελπίζω κι εύχομαι η αγάπη να μην πεθάνει ποτέ. Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο όμορφο κείμενο. Ακόμη και μια πεθαμένη αγάπη χρειάζεται το φροντισμένο μέρος για να μπει, να κρυφτεί, να φυλαχτεί για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με ταξίδεψες κι έκλαψα, σ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. kalos sai brhka h agaph einai to pan sthn zwh mas filakia kali sinexia

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλωσήρθες
    Σ'' ευχαριστώ πολύ
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή